Szafran, kopalnia złota dla całej rodziny! Roślina szafranu należy do rodziny kosaćcowatych, która pochodzi z zachodniej Azji. Roślina zielna o dość dużej kulistej bulwie, średnicy 3-5 cm i wysokości około 2 cm, z której wyłaniają się długie i linijne liście bez bardzo intensywnego zielonego ogonka, zebrane w kępki pochew liściowych. Pochwy liściowe pozwalają całej nadziemnej części rośliny wydobyć się z prawie w pełni rozwiniętej gleby, a zatem po wzejściu liście są rozłożone. Kwiaty szafranu to 3-5 czerwonawo-fioletowych kwiatów na roślinę, z delikatnym, bardzo długim, żółtawym stylem. W przypadku czteroosobowej rodziny konieczne będzie wyhodowanie 16 bulw szafranu, aby mieć wystarczającą ilość przypraw, aby w ciągu roku przygotować 4 dania o smaku szafranu dla każdego. Do gotowania można również użyć świeżego szafranu - wystarczą bardzo małe ilości. Aby uzyskać łyżkę znamion szafranu, musisz wyhodować co najmniej 40 cebul. Głębokość sadzenia cebulek szafranu wynosi 15-20 centymetrów. Gleba nie może być gliniasta. Idealna gleba pod szafran na balkonie powinna być przepuszczalna i lekka, a przy tym bardzo bogata w materię organiczną i żyzną (a więc dobrze nawożona). Możesz zmieszać próchnicę dżdżownicową lub dojrzały kompost i sporą dawkę piasku z normalną glebą.

Siew: Cebule szafranu należy sadzić między końcem sierpnia a początkiem września – jest to czas idealny.

Zbiory: zbiory szafranu odbywają się w grudniu, ściśle RĘCZNIE!

Treść: 10 żarówek